www.gdansk12pp.fora.pl

Bartek

Wow. Kurczak , świetna robota. Dzięki za te informacje.

kurczak

Trochę wiadomości o "ojcu- założycielu"

Poniński Stanisław Kostka Antoni Feliks urodzony 18 XI 1781 we Wrześni , zmarły w 1847. Ziemianin, pułkownik, dyrektor generalny Ziemstwa Kredytowego w Poznaniu, marszałek sejmu Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Uczył się w szkołach pijarskich. Studiował prawo i administrację w Halle. W 1803 wrócił do Wrześni i zajął się administracją dóbr szlacheckich. Po wkroczeniu do Wielkopolski wojsk napoleońskich bezzwłocznie przystąpił wraz z bratem Józefem do polskiego ruchu powstańczego przeciwko pruskim zaborcom. 22 XI 1806 został mianowany przez J. H. Dąbrowskiego i J. Wybickiego kasjerem generalnym Centralnej Kasy Ofiar Obywatelskich w Poznaniu. Ponieważ Wiktor Szołdrski, powołany przez gen. Dąbrowskiego na stanowisko szefa formowanego w Kościanie 4 pp. (później 12pp.) nie objął tej funkcji, dnia 6 XII gen. S. Fiszer zaproponował gen. Dąbrowskiemu powierzenie szefostwa pułku Ponińskiemu. Przedstawienie to zostało przyjęte i 30 XII nominacja na szefa pułku została dla Ponińskiego w Łowiczu przez gen. Dąbrowskiego podpisana. Własnym kosztem Poniński sformował pułk w krótkim czasie w Lesznie. Z początkiem stycznia 1807 komenderujący pułkiem ppłk Józef Wasilewski urażony ustąpił z pełnionej funkcji, wobec czego Poniński w stopniu pułkownika objął bezpośrednie dowództwo pułku. Już 13 I 1807 wyruszył na jego czele na teren działań wojennych. W kampanii tego roku uczestniczył m. In. W działaniach pułku pod Gdańskiem oraz w bitwie pod Frydlandem. 1 X 1807 otrzymał Legię Honorową a 1 I 1808 Krzyż Virtuti Militari. 3 III 1808 wystąpił ze służby wosjkowej i osiadł w majętności wrzesińskiej.

Obejmując stanowisko szefostwa pułku, Poniński liczył 25 wiosen, kto faktycznie dowodził to już wiemy. Odrębny temat to jego działalnośc publiczna. Wspomniany ppłk Józef Wasilewski będzie opisany na dniach.

bonzo

Ciekaw jestem za co ta Legia i Virtuti... Przecież nie za osiągnięcia w polu. Czyżby za sam fakt ufundowania regimentu?

Barclay

Xiążę Michał Gedeon Radziwiłł z I legii Legion du Nord dostał w 1807 także krzyż kawalerski VM za wstawanie rano z łóżka. Tak, że się nie dziwcie.

bonzo

Na stronce, pod adresem: [link widoczny dla zalogowanych] znajduje się mała gratka. Dzięki Kasi zdobyliśmy portret Stanisława Ponińskiego. W końcu wiadomo jak wyglądał. Może się Kurczakowi do dyplomu przyda, jeśli jeszcze nad nim pracuje...

kurczak

Pysznie!

przyda się.

Sebastian

Widać, że zdjęcie robił ktoś niski Wink

ANDRZEJ

Ale nie mały Smile

Kasimierz

Już kiedyś na Poniacie pisałam, że robię zdjęcia z żabiej perspektywy, jak na Francuza przystało Wink

kurczak

Krótko, ale zawsze! wspomnienia Franciszka Morawskiego, kawalera orderu Virtuti Militari, adjutanta gen. Fiszera. Po bitwie raszyńskiej - podpułkownika 12 pułku piechoty.

[link widoczny dla zalogowanych]

kurczak

Kolejna persona związana z Naszym regimentem ale jeszcze z czasów sprzed zmiany numeracji pułków. Mało się o nim mówi i pozostaje z reguły w cieniu. Mowa o hr. Wiktorze Szołdrskim herbu Łodzia (ur. 1775 w Rogalinie – zm. w 1830 w Berlinie)
Wiktor Szołdrski, syn Jakuba Piotra Szołdrskiego i Eufrozyny Gajewskiej. Dostał mu się potężny spadek, ale nie po rodzicach. Majątek otrzymał od Feliksa Szołdrskiego dla którego Wiktor był stryjecznym wnukiem. Wiktor był starostą Rogoźińskim. W 1798 został mianowany dziedzicznym hrabią pruskim. Procesował się o dobra z Działyńskimi. Spotkał się z Napoleonem w Dreźnie, wysłany został tam wraz z deputacją innych właścicieli ziemskich w 1806 r. To właśnie 31 letni wówczas Wiktor Szołdrski miał zostać pierwszym szefem 4 pułku piechoty. Gdy do początku grudnia 1806 r. hrabia nie interesował się zbytnio pułkiem, inspektor piechoty – Stanisław Fiszer, postanowił obsadzić na stanowisku szefa regimentu 25 letniego Stanisława Ponińskiego. W liście argumentował : Czwarty zaś regiment straciwszy swego szefa Pana Szołdrskiego, który się – jak słyszę - opłacał, nie ma ani nadziei, by kto o jego [pułku]wygodach i ozdobach pomyślał. Poniński za otrzymanie stanowisko miał zafundować dla żołnierzy płaszcze. Wiadomo potem od Białkowskiego, że Poniński wielce o wygląd pułku dbał, ale czy w takim razie cześć uniformów zafundował Szołdrski? Czy cokolwiek zrobił przez miesiąc? Wszak panował w kraju entuzjazm, chęć działania bo Napoleon niezwyciężony…
Inny obraz rysuje jego krewny, Franciszek Gajewski. Wspomina iż był on równie majętny co ograniczony na umyśle. Przebywał w Warszawie (miał pseudonim sołtys), gdzie prowadził życie rozwiązłe, utrzymywał w domu swoim dwie faworytki, spijał się ze swoimi amikusami, przegrywał w karty, dawał bale, dobre obiady, grano u niego do białego dnia, słowem trwonił majątek. Na koniec rozpił się gorzałką i umarł w niedostatku zostawiając dwójkę dzieci (15-letni Włodzimierz i 13-letni Wiktor)

ANDRZEJ

I z tego powodu od razu ograniczony na umyśle - normalny gościu Smile

Kasimierz

kurczak

W pracach typu Gembarzewskiego i innych mamy zawsze wymienionych 4 dowódców Naszego pułku. Wydaje mi się, że powinniśmy dopisać jeszcze jednego - Józefa Wasilewskiego. Owszem, w pułku był krótko, ale to na jego barkach spoczął trud organizacji pułku.Urażony ustąpił z funkcji pułkownika. Być może nie zgadzał się z polityką obsadzania stanowisk szefa regimentu doświadczonymi żołnierzami a majętnymi obywatelami. Nie mniej zasługuje na uwagę i wspomnienie. Krótki życiorys:

Wasilewski Józef urodzony 18 V 1759 w woj. Witebskim. Przyjęty do szkoły rycerskiej 1775-1781. Uczestnik kampanii 1792. Po wybuchu powstania 1794 mianowany 30 III kwatermistrzem gen. przy boku T. Kościuszki z rangą mjra liniowego. Był w oblężeniu Warszawy.
W Legionach Polskich od 30 VIII 1797. Mianowany przez J. H. Dąbrowskiego kpt. gren. I baonu. Przebywał przy sztabie, zaliczono mu kampanię latysańską. Został wysłany jako emisariusz do kraju, do marsz. Małachowskiego. Był indagowany na granicy. Powrócił 26 V 1798 do Rzymu i został przeniesiony do III baonu. Zajmował się tłumaczeniem fr. kodeksów wojskowych. 2 VIII został wysłany do Paryża dla powitania przybyłego z USA Kościuszki. Po powrocie został adiutantem sztabu gen. Dąbrowskiego. 18 V gen. Dąbrowski mianował go swym adiutantem. Dobrym stosunkom z gen. Dąbrowskim położyła kres bitwa pod Trebbią. Wasilewski zapodział się, tak że gen. w najkrytyczniejszych chwilach był bez adiutanta. Wasilewski utracił zaufanie. Poprosił o przeniesienie. 30 VII dostał paszport z rangą szefa baonu nad Ren. Gen. Kniaziewicz nie mógł mu zaoferować więcej jak stanowisko kpt. Wasilewski upierał się przy randze szefa baonu i został nim 21 V- najpierw III baon, a gdy S. Fiszer dostał się do niewoli, objął I baon 6 VI 1800. Walczył pod Hochst i Beergen. Był pod Hohenlinden. Znów przesunięty do III baonu, złożył dymisję i powrócił do kraju.
Z końcem 1806 włączył się znów u boku gen. Dąbrowskiego w organizację wojsk jak mjr; formuje 4 pp. ( później 12 pp. ) którego zostaje płk. 17 I 1807. Walczył pod Grudziądzem, Tczewem, Gdańskiem i Frydlandem. Uzyskał Virtuti Militari 6 III 1808. Na propozycję gen. Dąbrowskiegoz 13 XI 1807 objął inspekcję przeglądów jego legii 8 III 1808, a patent Fryderyka Augusta na płk-inspektora przeglądów dostał 6 VI 1809. Był pod Zamościem.

bonzo

stronka zaktualizowana o dwa ostatnie biogramy