www.gdansk12pp.fora.pl

Paweł Grabowski · Wysłany: Śro 21:09, 04 Mar 2009 Temat postu: Joanna Żubr

Paweł Nowaczek znalazł w internecie:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Sebastian · Wysłany: Czw 7:58, 05 Mar 2009 Temat postu:

Dobra robota. Ciekawa inicjatywa. Myślę, że to chyba nie obraźliwe, że żonę Żubra nazywa się Żubrową. Dyskusja trochę słaba. To powoływanie się na Gąsiorowskiego...

Paweł Grabowski · Wysłany: Czw 12:54, 05 Mar 2009 Temat postu:

Prot Lelewel w "Pamiętniku i diariuszu domu naszego" pisze, ze w 1812 słuzyła jako sierżant wraz z mężem por. Żubrem pod dow. kpt. Lalewicza w 17 pp (Wyd. Ossolineum 1966, str. 164); odznaczyła się pod Bychowem nad Dnieprem.

Paweł Grabowski · Wysłany: Czw 13:45, 05 Mar 2009 Temat postu:

Służyła wraz z mężem w 2 pp. z którego oboje zostali przeniesieni do utworzonego w 1809 r. w Zamościu 17 pp. (Maciej Żubr na ppor., Joanna Żubr na sierżanta).

Paweł Grabowski · Wysłany: Czw 13:51, 05 Mar 2009 Temat postu:

Powyższą informację zaczerpnąłem z 'Dał nam przykład Bonaparte' R. Bieleckiego i A. Tyszki (Kraków 1984, t. II s. 308).

Barclay

" W kompanii Plucińskiego (Grzegorza, autora wspomnień, kapitana i d-cy kompanii 17pp od listopada 1811 r) służyło stadło małżeńskie. Maciej Żubr był porucznikiem a żona jego Joanna Żubr była sierżantem.
Przez długi czas niewiedziano, że Joanna Żubr jest kobietą; zaciągnęła się ona była do wojska razem z mężem, mieniąc się bratem jego. Oblicze jej śniade, rysy wydatne, grube, lekki zarost, mina marsowa, wzrost dobry, ruchy śmiałe, nie łatwo dawały domyślić się płci pięknej. Była to odważna i zacna kobieta, wszyscy ją szanowali. W boju nieustraszona, pierwsza szła w ogień nieprzyjaciela, pierwsza wdzierała się na szańce; w nagrodę swoich czynów zyskała chlubną oznakę krzyża wojskowego.
Podczas ciemnej nocy Maciej Żubr wysłany z oddziałem na zwiady, oskoczony znienacka został przez liczny zastęp kozaków. Żubrowa posłyszawszy strzały, bierze z sobą kilku zuchów i pospiesza na pomoc mężowi. Niespodziana pomoc zmięszała kozaków, tak, iż po krótkim oporze, straciwszy kilku ludzi, pierzchnęli.
Maciej Żubr wesoły, towarzyski, wylany dla kolegów, częstokroć nie tylko swój ale i żony żołd przehulał; ztąd naturalnie powstawały małe małżeńskie swary: sierżant Żubr czynił ostre wymówki porucznikowi Żubrowi, a ten ażeby mieć rychlej spokój, uciekać się niekiedy musiał do powagi swego stopnia, to jest po prostu aresztował sierżanta Żubra, za brak subordynacyi i za okazane nieuszanowanie dla porucznika Żubra. Ale to tylko były małe chmurki, zwyczajnie jak w małżeństwie, zresztą nie było przykładniejszego nad Żubrów małżeństwa.
Po wyjściu z wojska zamięszkali Żubrowie w Wieluńskiem, gdzie pan Maciej otrzymał był posadę Nadleśnego w lasach rządowych".

Piotr

Pisze też o tym Gembarzewski w książce "Wojsko polskie. Księstwo Warszawskie. 1807-1814"
Jak to przeczytałem byłem w szoku, ale i pod wrażeniem tej kobiety Wink

Damian

Przygody małżeństwa Żubrów są fajnie opisane w ''Huraganie'' Gąsiorowskiego, w dużej mierze to fikcja,ale czyta się fajnie.

Darek Grenadier

W każdej części trylogii Gąsiorowskiego jest dla nich miejsce. P.S. Osobiście polecam bardziej rok 1809 niż Huragan.

Sebastian

A ja powiem wam , chyba już jestem za stary na takie bajeczki. Za slodko tam dla mnie...

Młody

Ale babka z wąsem to niezła egzotyka Wink

junak

eee...to ja już wolę z trzema cyckami...

Damian

Piotr

A ja żadnej Wink

bez wąsów i trzeciego cycka Very Happy

Młody

Remi, dla mnie to taka sama egzotyka jak śnieg na Saharze (bo i tak sie zdarza). Swego czasu obok mojego miejsca zamieszkania podróżowała taka kobitka w podeszłym wieku i gdyby nie długie włosy i damskie ubranie nie powiedziałbym, że to babcia, bo tak sprawnie maskowała się za zarostem. Wink