www.gdansk12pp.fora.pl

Sebastian

Ta seria niestety jest fatalnie redagowana. Karabin to muszkiet, tyralierzy/woltyżerowie to harcownicy, pułki to regimenty i inne tego typu kwiaty. Wszystko oczywi scie maksymalnie anglofilskie.

bonzo

Przytoczone przez Ciebie przykłady to fakt, niezbyt szczęśliwe tłumaczenia, aczkolwiek sens zachowują. Np ten regiment to mocna "kalka" z angielskiego.
Z drugiej strony jak by się zastanowić... seria jest popularno-naukową, obejmuje bitwy od tych starożytnych po współczesne. Pewne "spłaszczenie" do wspólnego mianownika mogło być zamierzone, aby biedny czytelnik był w stanie zrozumieć treść wszystkich książeczek bez większych studiów nad epoką.
Nie zebym bronił Ospreya, tak się zastanawiam tylko...

Sebastian

Nie mam nic przeciwko popularyzacji, ale to co robi to wydawnictwo to amatorka, zwiekszajaca zamieszanie i utrudniająca lekturę. Dodatkowo sa bardzo odporni na dobre rady Wink

horhe

Osprey jest dobry dla 12-15 latków, tak na początek, na oswojenie się z tematem. Później powazniejsze lektury i walka z zapominaniem wiedzy zaczerpniętej z Osprey'a. Seba, podręczniki do historii tez są naszpikowane babolami.

Krzysztof63

Sława

W angielskim, niemieckim, polskim, (...), ba - nawet... włoskim "regiment" jest zaadaptowany z francuskiego (źródłosłów oczywiście łaciński: rzeczownik III deklinacji "regimen" oznacza "kierowanie, kierownictwo, zarząd, ster, kierownika"). Starosłowiańskie słowo "pułk" (od wcześn. "pełk") ma z kolei kilka znaczeń a wiedzie się ponoć od staroindoeuropejskiego pojęcia "oddziału wojska i ludu", któremu pokrewne są m.in. grecka "polis", rzymski "populus", niemiecki "Volk". Może też być tłumaczone jako "zbrojna ekspedycja" (vide: "Słowo o połku Igoriewie" czyli "Opowieść o wyprawie Igora [na Połowców]"). To z Polski "pułk" jako "połk" zawędrował na Ruś, tak jak "chorąży" i "puszka". Tak się przynajmniej upierał A. Bruckner. Terminologia niemiecka wchodziła wraz z wojskiem zaciężnym i , mimo iż już w poł. XVII w. "sarkano że niem. oberszter zabiera miejsce pułkownikowi" (Bruckner), zdominowała polskie słownictwo wojskowe w XVIII w. Potem przyszedł czas francuszczyzny.
W Polsce Sejm Wielki utrzymał nazwę "regimentów" konnych i pieszych, choć "regiment" zastąpiono oficjalnie "pułkiem" w etacie z 22 maja 1792, co jednak nie weszło realnie w życie. Natomiast termin "regiment" w odniesieniu do wojska polskiego nie występuje oficjalnie po 1794.

horhe

Sława

Jaaa, "Mało Encyklopedio Wojskowo"... Very Happy

bonzo

A ja tylko chciał powiedzieć że nowy Osprey wyszedł Very Happy

Sława

Interesują mnie opinie o Ospreyowskim tomiku "Polskie oddziały Napoleona" Smitha/Pivki. Bo dla siebie już taką opinię wypracowałem.

Sebastian

Czyli generalnie się zgadzamy. Nie twierdzę, że pułk czy regiment to nazwa błędna, ważne aby ją konsekwentnie stosować. Konsekwencja właśnie jest tu najważniejsza. A w tym wydawnictwie np. numeracja pułków zmienia się w zależności od tego czy stoi na początku (pisane słownie) czy w środku zdania.
Horhe o podręcznikach nie musisz mi mówić przedwczoraj pisałem w tej sprawie do Gdańskiego Wydawnictw Oświatowego Smile

Pivko to taka sympatyczna książeczka, jak na czasy w których powstawała (chyba lata 70.), która ma przybliżyć temat zachodowi. Dla nas wielce niewystarczająca.
Pozdrawiam

Sława

Powierzchowność treści jest oczywista i po części wpisana w formułę serii. Moją uwagę zwróciło natomiast odejście w tych z konieczności skrótowych informacjach od ujęć jednoznacznych. Zostały zasygnalizowane straty, nieudane akcje bojowe, czasem bezwzględna postawa wobec np. Hiszpanów (skądinąd ze wzajemnością) itp. Z kolei szacunek 40 tys. Polaków przepadłych w Hiszpanii jest chyba zbyt wysoki. Taki np. Urłanis szacuje straty napoleońskie w Hiszpanii na ogółem 91 tys. zabitych i zmarłych z ran (w tym 68 tys. zabitych). Z jego pracy można wywnioskować, że straty polskie w Hiszpanii włącza on do ogólnonapoleońskich. Skądinąd wszelkie dokładne wyliczenia w tamtych warunkach są dyskusyjne.

Sebastian

[link widoczny dla zalogowanych]
Już do nabycia Smile

Puchnę z dumy Smile

Sława

Mam, przeczytałem z zainteresowaniem i przyjemnością, uważam za napisane dobrze, uwagi redaktora S. Wink

są w porządku. Zarzuty (głównie do tłumaczki): pomijając powszechne dziś liczne literówki (m.in. niekonsekwentna ortografia nazwisk francuskich) i kilka pomyłek w kierunkach geograficznych, najbardziej drażni ciągłe używanie określenia "oddział" w odniesieniu do korpusu (chyba w oryginale było tam "les troupes", co można było tłumaczyć jako "oddziały"). Natomiast straszliwe jatki przekładu mamy w terminologii odnoszącej się do armii rosyjskiej (głównie nazwy jednostek: nie można np. kirasjerów sanktgeorgijewskich vel kirasjerów Orderu Św. Jerzego nazywać "kirasjerami z Saint-Georges" a huzarów sumskich "huzarami Soumy`ego"). W kwestii ortografii nazwisk Rosjan należałoby przyjąć zapisy przyjęte w naszej literaturze historycznej: wspomniany wyżej Kożin czy Bennigsen (wiem, że we Francji i nie tylko często pisze się - nieprawidłowo! - Benningsen).
Ogólnie książka potrzebna i pożyteczna oraz zrozumiale po polsku wydana. Drobne niedostatki tłumaczenia są nieporównywalnie mniej "groźne" od polskiej wersji "Żelaznego marszałka" Gallahera - tam była niezła masakra. Gratulacje, Seba!

Sebastian

Czyli jednak wychodzi , ze masa rzeczy mi umknęła. Izwienitie.Pocieszyć mogę sie jedynie tym, że praktycznie wszystkie nazwy były z błędami.